Sztuka baroku bez tajemnic Aby wzbogacić naszą wiedzę o baroku, wybraliśmy się razem z wychowawczynią – panią prof. Barbarą Rabajczyk – do Muzeum Narodowego w Kielcach. Pałac Biskup Krakowskich, w którym się ono znajduje, doskonale obrazuje sztukę i architekturę barokową. Jest monumentalny, bogato zdobiony. Zachowana w nim została oś symetrii oraz typowa dla VXII wieku falistość fasady. Za pałacem usytuowany jest duży, symetryczny ogród włoski z licznymi drzewami oraz idealnie przyciętymi krzewami.
We wnętrzu pałacu znajdują się liczne portrety w dwóch wersjach: reprezentacyjne (inaczej sarmackie) oraz trumienne. Te pierwsze charakteryzowały się wyniosłymi pozami sarmatów i licznymi zdobieniami ubioru, który pokazywał rangę szlachcica w społeczeństwie. Na portretach dominował kolor czerwony, który zarezerwowany był dla wyższej sfery. Obrazy różniły się dodatkami takimi jak: książki, buzdygany, miecze. Miało to na celu pokazanie, czym zajmowały się dane osoby i jaką pełniły funkcję. Drugi rodzaj portretów to realistyczne podobizny osób zmarłych. Były one malowane na blasze tuż przed pochowaniem zmarłego. Potem mocowano je na trumnie, aby krewni, na których nieraz czekano wiele tygodni – mogli pożegnać zmarłego.
Dowiedzieliśmy się również, że w baroku królowały obrazy namalowane ciemnymi kolorami. Dominowała na nich tematyka biblijna. Miały efekt wizualny zwany skrótem perspektywicznym oraz sprawiały wrażenie ruchu. Podczas zwiedzania naszą uwagę przykuły też rzeźby, które charakteryzowały się gracją oraz realizmem. Dzieła były w pozach teatralnych, co dodawało im malowniczości i dysharmonii – bo taka właśnie jest sztuka tego okresu. Podobne przedstawienia postaci – tym razem świętych – mogliśmy podziwiać w kieleckiej katedrze, do której skierowaliśmy kroki po wyjściu z muzeum. Cieszymy się, że mogliśmy poszerzyć swą wiedzę o sztuce barokowej i miło spędzić czas w gronie koleżanek i kolegów z klasy.
Kamil Michalski, kl. IA LO